De bewapening van het fort Rumeli Mecidiye Tabyası, of Fort No.13, bestond uit twee 280 mm L/22 en vier 240mm L/35 kannonen. In de dagen voor 18e maart kwam de Mecidiye batterij onder vuur te liggen. Ze werd voornamelijk beschoten vanuit oorlogsschepen die voor anker lagen in de Egeïsche Zee. Op 18 maart werd het fort gericht en met tussenpozen door verschillende geallieerde schepen bestookt. De batterij van haar kant raakte verschillende keer het Franse oorlogschip de Bouvet, maar geen enkele treffer was fataal. Door de hevige granaatinslagen werd aarde omhoog gegooid, die zorgde er voor dat de werking van het besturingssysteem van de kanonnen gestoord werd, om 2 uur stopte het fort met vuren. De meeste van de fortverdedigers waren gedood of gewond. In het fort zelf werden 16 Turkse artilleristen begraven.
Tijdens de stafbijeenkomst van 22 maart 1915, aan boord van de HMS Elisabeth, werd de verovering van het schiereiland gepland. De landstrijdkrachten moesten de verdedigingswerken langs de Dardanellen uit schakelen en zo de weg naar de Zee van Marmara en naar Constantinopel vrij maken voor de vloot. Admiraal De Robeck had ook besloten dat zijn schepen niet meer zouden worden ingezet in de Dardanellen voordat de landmacht het schiereiland had veroverd, maar om onbegrijpelijke reden werd dit niet aan generaal Hamilton verteld. De landing op Gallipoli zou op 14 april 1915 ingezet worden. Men verwachtte weinig of geen tegenstand.
Hamilton vertrok daarop naar Alexandrië waar hij op 26 maart aankwam en de aanval op Gallipoli begon te organiseren. In slechts drie weken tijd moest hij een enorme amfibische operatie op zetten.Er heerste een logistieke desorganisatie, kanonnen kwamen aan zonder of met de verkeerde munitie en er werden veel te weinig artilleriegranaten aangevoerd. Er waren ook bijna geen handgranaten en mortieren voorhanden, dus werden er werkplaatsen ingericht om deze zelf te fabriceren. Boten om de mannen aan land te brengen waren er niet! De transportmiddelen werden haastig bijeen gebracht, doch er was een groot tekort aan lastdieren. De broodnodige voorraden moesten lokaal aangeschaft worden. Watertanks en alles wat verder nog water kon bevatten moest worden aangekocht, …
