Na een zes dagen en nachten durend tactisch bombardement van de Duitse linies begon op 9 mei 1915 de 2eslag om Artois. Om 10 uur in de voormiddag viel het 33e Franse legerkorps onder bevel van generaal Pétain aan op een front van 6 kilometer breed. De ingezette eenheden van de Marokkaanse divisie, die deel uitmaakte van dat 33e Franse legerkorps, viel aan in de richting van de hoogte 140. Ze slaagden erin om de heuvel te bezetten. In enkele uren tijd slaagden het de aanvallers van het 33e Legerkorps erin om het Duitse loopgravensysteem te overmeesteren en 3 kilometer terrein in te nemen in de richting van de heuvelrug van Vimy. Om deze spectaculaire doorbraak te steunen moesten ook de Franse reserve eenheden in gezet worden, maar die waren te ver van het front gelegerd en konden de frontlinies niet snel genoeg bereiken, ook de Franse artillerie schoot hier zowel letterlijke als figuurlijk te kort! Hun kanonnen slaagden er niet in om de verst gelegen eenheden te dekken. De Duitsers herstelden zich en gingen in de tegenaanval.
Na drie dagen van hevig vechten was de Marokkaanse divisie uitgeput, ze was haar fitheid verloren en het was nodig om haar af te lossen.
Op 11 mei nam het 8ème Régiment de Marche des Zouaves deel aan de gevechten in Neuville Saint- Vaast, gelegen ten zuiden van de heuvelrug van Vimy. In het Journal des Marches et des Opérations van de eenheid staat genoteerd:
“..; een hevig infanterievuur en van mitrailleurs die uit de vijandelijke loofgraven kwam, gesitueerd op ongeveer 1000 meter voor het front, of van loopgraven of huizen van de noordoostelijk dorpsrand van Neuville Saint-Vaast veroorzaakt zware verliezen . De intensiteit van het vijandelijke vuur is zo erg en de verliezen zo talrijk dat het nutteloos lijkt om verder vooruit te trekken. Van 14u.30 tot 20uur blijven de groepjes die voorwaarts getrokken zijn op hun positie. Ze liggen er onder een krachtdadig Duits artillerievuur die er zich samenvoegt met het vuur van de infanterie en de mitrailleurs. Iedere man die zich recht om voorwaarts te trekken word dadelijk neergeknald. De enen graven zich in met hun draagbaar werktuig, de anderen smijten zich, zodra er in de buurt geproduceerd worden, in obusputten. Tijdens de nacht, komen de overlevenden terug naar de loopgraaf en brengen veel gewonden mee die dan naar achteren geëvacueerd zullen worden”.
De jonge Aimée Baudiment ( zie bijgevoegde foto) sergeant bij het 8ème Régiment de Marche des Zouaves overleefde deze verschrikkelijke dag niet, een van zijn compagnons zag hoe hij een kogel in het hoofd kreeg. Het hevig artillerievuur omwoelde er de aarde van het slagveld en verbrijzelde alles wat erop lag! Het lichaam van Aimée werd nooit terug gevonden. De gevechten duurden nog enkele weken voort, er waren o.a. hevige confrontaties op de hoogtes van Notre-Dame-de-Lorette en op de heuvelrug van Vimy. Uiteindelijk was het resultaat van het Franse offensief maar magertjes. De dorpen Carency en Ablain-Saint-Nazaire werden overwonnen en ingenomen, maar de heuvelrug van Vimy – en dus de controle over de mijnstreek – bleef in Duitse handen. Officieel eindigde 2eslag om Artois op 15 juni, maar net zoals met zoveel van die data klopt dit niet, als men de Franse verslagen bekijkt dan ziet men dat de situatie er zich pas stabiliseerde op 25 juni ’15. De menselijke offers van het Franse leger voor dit grote offensief zonder belangrijk strategisch resultaat, waren tragisch, ze verloren 102.000 man.
De Marokkaanse divisie was een koloniale infanterie divisie van het Franse armée d’afrique (Afrikaans leger). De divisie was samengesteld met Tunesische en Algerijnse tirailleurs, Zouaven en Legionairs (vreemdelingenlegioen) en niet met Marokkaanse eenheden. Nu iedereen die opzoekingen doet betreffende het Franse leger tijdens de Eerste Wereldoorlog weet dat dit een heel complexe materie is.
Het Marokkaanse herdenkingsmonument, ingehuldigd in 1925, herinnert de mannen die hier op 9 mei 1915 door de Duitse linie braken. Hun bevelhebber van toen was generaal Humbert. Tijdens die doorbraak toonden vooral de mannen van het 2ieme régiment de marche du 1er régiment étranger (eenheid samengesteld in september 1914 met manschappen uit het 1e regiment vreemdelingenlegioen) en het 7e régiment de tirailleurs algériens (Algerijnse tirailleurs) zich moedig en vechtlustig. Beiden regimenten werden geciteerd in de legerorder. Het monument bevindt zich op het grondgebied van Givenchy-en-Gohelle.
Op de foto, naast het monument zien we schapen grazen, precies of ze zich komen aan bieden voor het عيد الأضحى, Id al-Adha ( het offerfeest) het tweede Id-feest in de islam. Op deze dag worden door de moslims dieren die volgens dhabiha geslacht zijn gegeten. Het vlees wordt door hen gegeten en verdeeld onder armen, buren en familieleden Het Offerfeest is het grote feest terwijl het Suikerfeest het kleine feest wordt genoemd. In de Marokkaanse divisie zal men het offerfeest ook wel gevierd hebben, maar slechts gedeeltelijk want in de divisie zaten heel wat militairen die geen moslim waren. De koloniale troepen werden meestal geleid door militairen van Franse katholieke afkomst en ook het vreemdelingenlegioen kende een samenstelling van diverse nationaliteiten en godsdiensten.
