In het voorjaar van 1915 hadden de Duitsers opnieuw geprobeerd om bij Ieper een doorbraak te forceren. Deze 2e Slag bij Ieper was van historisch belang doordat het Duitse leger chloorgas gebruikte. Door de aanval met gas werd er een enorme bres van 6 km in de geallieerde linies geslagen. Maar de Duitsers beschikten niet over genoeg reserves om door te breken. Dit herhaalde zich nogmaals op 25 mei. Hierna staakte men tijdelijk de pogingen om bij Ieper door te stoten. Tijdens die slag vielen er weer vele doden en gewonden, opnieuw moesten er veel tragische overlijdensberichten en telegrammen verstuurd worden naar familie en nabestaanden... De verliezen waren aanzienlijk, de Britten verloren 58.000 manschappen, de Fransen ongeveer 10.000 en meer dan 100.000 Duitse krijgsmannen sneuvelden of raakten gewond.
Gelijktijdig met de 2e Slag bij Ieper werd in Noord-Frankrijk ook de 2e Slag in Artois (het vroegere graafschap Artesië) uitgevochten. Hier lanceerden de Fransen op 8 mei een grootschalig offensief om de hoogtes van Notre Dame de Lorette en Vimy Ridge opnieuw in handen te krijgen. Een plan dat slechts gedeeltelijk zou lukken…
Ook hier was het menselijk bilan bijzonder triest, langs Franse zijde vielen bijna 200.000 slachtoffers, drie keer zoveel als in de Duitse rangen. Tot de Franse slachtoffers behoorden veel manschappen van de ‘1ste Marokkaanse divisie’. Deze werden het slachtoffer van hun eigen succes. Bij hun bestorming van Vimy Ridge waren zij zo snel opgerukt dat de artillerie hen onvoldoende dekking kon bieden. Daarbij waren zij door de witte vierkanten lappen op hun rug – nodig om het eigen artillerievuur bij te stellen – een gemakkelijk mikpunt voor de Duitsers. Tegen 25 juni doofde ook hier het offensief uit, de Fransen controleerden nu wel de hoogtes van Notre-Dame-de-Lorette maar Vimy Ridge bleef voorlopig in Duitse handen.
De 2e Slag in Artois (of Lorettoschlacht) was representatief voor de verandering van het oorlogsgebeuren vanaf 1915. Daar waar de Britse aanval op Neuve-Chapelle (maart 1915) nog een onafhankelijk ondernomen offensief van de Britten was geweest, werden enkele maanden later in Festubert en Aubers zowel Britse, Indische en Canadese troepen ingezet die de Franse aanval moesten ondersteunen. Deze coöperatie tussen de troepen van Frankrijk en het British Empire was kenmerkend voor ontwikkeling in de geallieerde oorlogvoering. Een andere constatering is dat aanvallen over een breder front beter op elkaar werden afgestemd. Hoe dan ook, de vele slachtoffers van in het voorjaar van 1915 kwamen terecht op plaatsen als de hierboven afgebeelde foto,
