In Muerthe-et-Moselle ligt het beruchte bos het Bois-le-Prêtre. Tussen september 1914 en juli 1915 werden er in dit bos verbeten gevechten gestreden. Het bos werd aan beide zeiden omgetoverd tot een web van prikkeldraad met daarachter een labyrint van loopgraven. De verliezen waren zwaar, zowel voor de Fransen als voor de Duitsers, er waren duizenden doden en gewonden. Op de Duitse militaire kaarten stond dit bos als Priesterwald vermeld, maar ze kreeg al vlug de bijnaam van Witwenwald (Weduwebos). De Franse eenheden die hier streden, vooral de mannen van de 73e divisie van generaal Lebocq kregen voor hun verbetenheid de erenaam: 'Les Loups du Bois-le-Prêtre'(de Wolven van het Bois-le-Prêtre). De inzet van deze strijd was de Saillant van Saint-Mihiel die bepalend was voor het lot van de stad en vesting Verdun.
Ernst Töller (1893-1939), een Duitse schrijver streed in die periode in het bos. Na de oorlog schreef hij zijn over ervaringen in het Bois-le-Prête o.a. het volgende: 'Wij sliepen in modderige ondergrondse gangen, de een tegen de andere genesteld, de wanden waren doorzweet van het water, de ratten knaagden aan ons brood, in onze slaap droomden we van de oorlog en het vaderland. Vandaag waren we met tien morgen met acht. De obussen scheurden er twee uiteen. Wij begroeven onze doden niet. We plaatsten hen in de kleine niches die we hadden gegraven om in uit te rusten. Wanneer ik kruipend tussen de loopgraven glipte, wist ik niet of ik voor een dode of een levende passeerde. Hier hadden de levenden en de doden het zelfde grijs gele lijkbleke gezicht. We zochten geen plek meer om de doden neer te leggen. Vaak zijn de lichamen zo uiteengereten dat we alleen een stuk vlees vonden dat aan een romp plakte, ofwel waren ze in de prikkeldraad tussen de loopgraven zo uiteen gehakt dat de aarde hun graf werd. Rechts van ons op 300 meter, daar in de heksenketel die twintig maal veroverd werd door de Duitsers en twintig maal heroverd werd door de Fransen doemden de doden van een versterkte verdedigingspost op. De lijken lagen gemend, precies als in een grote omhelzing. Het verspreidde een abominabele stank…'.
