Op 14 oktober ’14 was het zover, de grote Duitse troepenmassa bereikte Menen. Ze kwamen vanuit Rekkem en marcheerden door de stad in de richting van Geluwe en Wervik. Steeds meer vijandige troepen doorkruisten de stad. Menen werd vanaf 14 oktober 1914 definitief bezet, de eerste bezetters waren eenheden van het XIII Armee Korps uit Wurtemberg en de 6de Cavaleriedivisie. Samen met Halluin, haar Franse buurstad, werd Menen een belangrijke basis en voorraaddepot voor de gevechten bij Ieper.
De stad behoorde nu bij het Etappegebied waar de levensvoorwaarden en veiligheidsmaatregelen op de gevechtsposities in het frontgebied afgestemd werden. In feite werd de stad heringericht om te kunnen voldoen aan de noden van de frontsoldaten. Zo werd het college en het burgerhospitaal omgevormd tot een Feldlazarett waar de gewonde en zieke Duitsers werden verzorgd, maar in de stad was er ook een Pferdelazarett, inderdaad een paardenkliniek! In de Bruggestraat n°91 was er zelfs een Rasierstube, een barbier. Menen telde meerdere vliegvelden, twee veldbakkerijen en een grote veldkeuken, maar daarnaast waren er nog allerlei logistieke eenheden in de stad gehuisvest.
De mannen van aan het front kwamen uitrusten en zich ontspannen in Menen, voor hen werd er muziek en toneel gespeeld of film gedraaid, uiteraard werden er ook protestantse en katholieke geloofsdiensten opgedragen. Aan de rand van de stad bracht men prikkeldraad versperringen aan en werden er hoeven uitgebouwd tot heuse weerstandsnesten die via loopgraven in verbinding stonden met andere bunkers. Zo ontstonden de verdedigingslinies de Meenen-Riegel en de Halluin-Riegel, die een gedeelte van de Flandern II en I Stellung waren.
Het spreekt vanzelf dat de Menenaars een zwarte periode doormaakten. Ze werden geconfronteerd met allerlei onaangename zaken zoals het in kwartier nemen van Duitse militairen maar ook met de hebzuchtige opeisingen van uit de Ortskommandantur. Alles dat bruikbaar was werd opgeëist, ook mensen die als Zivil Arbeiter voor de Duitsers moesten werken. Sommige van hen kwamen terecht op gevaarlijke plaatsen nabij het front. Vanaf 1917 kwam de stad meer en meer onder Brits artillerievuur te liggen maar ook voor de Britse luchtstrijdkrachten was Menen een belangrijk doelwit geworden. De situatie verergerde zo erg dat de Duitsers besloten om de bevolking gedeeltelijk te evacueren. Op 15 oktober 1918 bevrijde de Britse 34ste Divisie Menen, die was precies vier jaar in Duitse handen.
