De bewegingsoorlog van augustus 1914 liep vast in de modder van België en Noord Frankrijk en veranderde in een stellingenoorlog die zo kenmerkend werd voor de Eerste Wereldoorlog. Het werd een oorlog van wrede gevechten maar ook van heel zware arbeid! Eind oktober 1914 lagen aan het westelijk front de vijandelijke legers elkaar te beloeren maar geen van beide waren in staat de ander te verslaan. Er was een eindeloze lijn van loopgraven tot stand gekomen die bijna ononderbroken van aan het strand van de Noordzee tot aan de voet van de Alpen bij de Zwitserse grens reikte. Over de lengte van de stellingen bestaan geen exacte cijfers, alleen schattingen, want niemand heeft ze nagemeten. Theoretisch kon je de hele afstand afleggen zonder gezien te worden en zonder boven de grond te komen.
De schrijver Henri Barbusse maakte een schatting van de lengte van de Franse loopgraven. Deze bedroeg ongeveer 10.000 kilometer. Volgens de Brits schrijver Fussell waren de Britse en Belgische loopgraven bijna even lang als de Franse, de Duitse loopgraven zullen ongeveer zo lang geweest zijn als die van de geallieerden samen. Als dat juist is dan betekent dit dat het totaal aan loopgraven tussen Nieuwpoort in België en Belfort in Frankrijk een afstand van 650 kilometer bijna overeenkwam met de omtrek van de aarde: 40.000 kilometer. Dit is alles bij elkaar opgeteld: frontlinies, aanvoerlinies, reservelinies en er werd ook rekening gehouden met de vele zigzag lijnen (men groef de loopgraven zigzag om de kans op vijandelijke voltreffers te verminderen). Door de vele kronkelingen waren de linies aan beide zijdes ongeveer 6000 kilometer lang, en met alle bijkomende loopgraven erbij kom je aan zo'n indrukwekkende lengte.
