De dwars door Champagne lopende linie Vaudesincourt – Aubérive – Souain – Perthes les Hurlus – Massiges vormde in de oorlog sinds de Duitse terugtocht van de Marne ( Slag aan de Marne, 12 sept. 1914) een van de meest betwiste sectoren van de loopgravenoorlog, waar felle gevechten plaatsvonden.
Het gevecht begon bij dageraad. De ganse dag heb ik gevochten, ik raakte een eerste keer licht gewond. Een kogel doorboorde mijn rugzak, die ik voor mij had geplaatst, kwetst me aan mijn hand, perforeerde mijn kapotjas en schramde mijn borst. Ik nam deze kogel en toonde hem aan een vriend, aan Loiseau Marcel, en stopte hem dan in mijn portemonnee. Terwijl ik verder vocht werd mijn vriend Loiseau geraakt aan zijn been. Ik zag ook mijn luitenant vallen, hij werd geraakt door een kogel. De strijd ging verder, een groot aantal van mijn kameraden lagen dood of gewond rondom mij. Rond drie uur in de namiddag, terwijl ik op de vijand die een loopgraaf op 200 m. van mij bezette aan het schieten was, werd mijn linkerkant geraakt door een kogel. Ik voelde een hevige pijn, het was precies als hadden ze mijn benen gebroken. De kogel doordrong me op de hele lengte en kwam via mijn bekken boven mijn knie terecht. Dadelijk voelde ik een grote benauwdheid en brandende koorts! Rondom mij bleef het kogels regenen, ik riskeerde om opnieuw geraakt te worden, ik deed al het mogelijk om me zelf voor te slepen naar een kuil, het koste me heel wat moeite om weg te kruipen. De strijd was ten einde, al mijn vrienden trokken zich vechtend terug, wij bleven achter, zonder verzorging en stervend van de dorst. Wat een vreselijke nacht…. Een stukje uit de getuigenis van Poilu Désiré Renault (Poilu was de bijnaam voor een Franse frontsoldaat)
In september – oktober 1914 was de oorlog nog volop in beweging, er was nog geen sprake van degelijke loopgraven of gebetonneerde schuilplaatsen. Vaak lagen de militairen plat op hun buik met voor hen hun rugzak als enige bescherming.
